Zamak Belimarković je pored vrnjačke Crkve najstariji objekat u Vrnjačkoj Banji. Izgrađen je na padini iznad izvora mineralne vode „Topla voda“ po uzoru na severno italijanske poljske dvorce tog vremena. Za gradnju je korišćen beli mermer iz Belimarkovićevog majdana pod planinom Goč. Idejno rešenje dao je generalov sestrić, građevinski inženjer Pavle Denić, uz projekat i nadgledanje inženjera Fraca Vintera, u periodu od 1888. do 1894. godine, pri čemu je većina radova bila završena još 1889. godine.
Do sedamdesetih godina prošlog veka u njemu su živeli naslednici generala Belimarković, kada je otkupljen za namenu kulture. Danas ovim kulturnim dobrom upravlja „Kulturni centar Vrnjačke Banje“.
Jovan Belimarković (1827-1906) je bio srpski general i viši državni službenik. Srpskoj istoriji ostaje poznat kao ministar srpskog kralja Milana Obrenovića i namesnik maloletnog kralja Aleksandra Obrenovića, a istoriji Vrnjaca kao inicijator razvoja i napretka.
Od vremena izgradnje svog impozantnog letnjikovca, Belimarković se do svoje smrti zauzimao za razvoj i modernizaciju Vrnjačke Banje. Učestvovao je u mnogim projektima koje je aktivno pomagao angažujući stručne institucije i ličnosti na izradi regulacionih planova, kao što je plan za izgradnju vrnjačkog parka, a važno je napomenuti da je zaslužan i za izgradnju prvog vodovoda Vrnjačke Banje, 1892. godine.
Osim već navedenih činjenica, njegov trag u istoriji banje još je dublji zahvaljujući tome što je u banju dovodio mnoge značajne ličnosti tog perioda. Tako su pod uticajem Jovana Belimarkovića Banju posetili, kralj Aleksandar Obrenović, njegova majka kraljica Natalija, dr Vladan Đorđević, Jovan Ristić i dr.
Poslednjih 20 godina svog života Jovan Belimarković, inače po rođenju Beograđanin, proveo je u Vrnjačkoj Banji, s tim da je prvih deset u njoj uglavnom boravio leti, da bi tokom poslednjih 10 godina svog života u potpunosti prešao u banju. Sahranjen je u porodičnoj kapeli na Brankovoj glavici.
U Zamku kulture se danas nalazi Zavičajni muzej koji je kompleksnog tipa i odnosi se na teritoriju Vrnjačke Banje i okoline, sa arheološkom, etnografskom, istorijskom (zbirka grafičko-turističke propagande Vrnjaca, zbirka graditeljskog nasleđa, zbirka starih razglednica, zbirka fotografija, zbirka starih foto negativa na staklu), umetničkom zbirkom (skulpture, slike, grafike…) i prirodnjačkom.
Stalnu postavku čine tri izložbe:
- „Lađarište – praistorija Vrnjaca“,
- „Etnografsko nasleđe Vrnjačke Banje“,
- „Spomen soba đenerala Belimarkovića“.
„Spomen soba generala Belimarkovića, kroz deo sačuvanog nameštaja, fotografija i dokumentacionog materijala, govori o njegovom životu i njegovoj vezanosti za Banju“, navodi viši kustos Jelena Borović Dimić.
„Izložba Lađarište – praistorija Vrnjaca“ kroz arheološke nalaze potvrđuje tragove naseljavanja na vrnjačkoj teritoriji u periodu mlađeg kamenog doba. Materijal otkriven na visokoj obali starog toka Zapadne Morave pripada vinčanskoj kulturi.
U Muzeju se pored stalne postavkeodržavaju brojne arheološke, etnološke, istorijske i umetničke izložbe iz sopstvenih zbirki, ili gostujućih, iz muzeja širom Srbije, kao i izložbe savremenih stvaralaca. Bogata koncertna aktivnost i čini ovo mesto žarištem umetničke muzike. Od 20. do 30. jula svake godine održava se Međunarodni festival klasične muzike „Vrnjci“, koji obuhvata niz koncerata i izvođenja klasične muzike, uz različite pedagoške programe.
